Doorgaan naar hoofdcontent

De Hokjesgeest

Vanochtend braaf meegedaan aan een onderzoek van de Kieswijzer. Kennelijk had ik mijn email adres achtergelaten en toestemming gegeven voor iets wat te lang is om te lezen. Het begon goed, de eerste vraag was mijn geslacht gevolgd door mijn geboortejaar. Het geslacht kom je ook niet invullen, maar aan het geboortejaar ontkom je niet. Naarmate je ouder wordt, wordt nu juist de relatie geslacht en leeftijd interessant. Het libido en de kracht nemen af en daarnaast heb je al zoveel mensen van het andere geslacht ontmoet dat het belang van de verschillen steeds minder belangrijk worden. Wellicht kunnen ze in de toekomst de geslachtsvraag vanaf 60 jaar vervangen met ‘doet het er nog toe?’. Maar de profilering ging nog verder. Het geboorteland van mijn ouders bleek van belang. De volgende vraag ging over je levensovertuiging. Een lijst met religies werd afgetrapt met ‘atheïst’, gevolgd door de bekende riedel van interpretaties van oude boeken die ons nagelaten zijn. Ook hier was een ‘vrij veld’ dat ik invulde met ‘aardig mens’. Nu hebben internetsterren als Neil de Grass Tyson al duidelijk aangegeven dat het niet aangaat dat anderen je als ongelovig of atheïst bestempelen als je die oude boeken, en vooral de organisaties eromheen die van alles en nog wat beweren, niet erg overtuigend vindt. Een mens kan net zo goed blijven hangen in kinderlijke verwondering van de wereld om hem heen en wellicht als hij genoeg talent en geduld heeft, onderzoek doen naar een aspect van de complexiteit van de werkelijkheid. Religies geven antwoord op vragen die nu juist gesteld moeten worden. Wel hebben aanhangers van religies een extra mogelijkheid om zich deel te voelen van een gemeenschap. Maar uiteindelijk profileert de kieswijzer ook niet naar voetbalclub, die andere poging om ons tribale instinct in check te houden. De profilering culmineerde nu in de nieuwe verzuiling waaraan het land lijdt. Het opleidingsniveau. Ook hier een lange lijst met van onder naar boven het ‘hoogst’ behaalde opleidingsniveau. Alsof het een wedstrijd is. Ervaring, toepassing en bijdrage aan een vakgebied, wordt niet geprofileerd. En dus worden mensen die via hun met veel zweet en moeite verkregen praktische opleiding anders geprofileerd dan iemand die een fantastische opleiding heeft afgemaakt maar belandde in de goot. De laatste profileringsvraag ging over je financiële situatie. Hier was de vraagstelling wat slimmer, of het was een poging om wat neutraler over te komen. Er werd gevraagd of je je zorgen maakte over je bestaanszekerheid. Feitelijk wordt je hier niet gestopt in een hokje van veel of weinig verdiener, je zelfvertrouwen wordt hier getest. Immers als ik weinig verdien maar me zelfverzekerd voel over mijn capaciteit om te werken of als ik veel verdien maar ook weet dat ik veel uitgeef aan onzinnige zaken, dan kom ik tegenstrijdige profielen. Deze vraag was de opmaat voor alle andere vragen, waarin ieder politiek probleem werd geherformuleerd tot een vraag over hoeveel zorgen je je maakte over zonnepanelen in de weide en aanverwante zaken. Het was een boeiende poging tot depolitisering van politieke onderwerpen, die wat mij aangaat, te doorzichtig was. Het maakte dat ik deze column schreef. Immers wat je probeert te meten zul je ook gaan zien. Ik denk dat we daarmee moeten stoppen. Het profileren naar gelang geslacht, opleidingsniveau, religie, ras via geboorteland mag van mij integraal worden verboden. Het doet er niet toe, en als het er wel toe doet, dan doet het er niet toe. Nu mag een kieswijzer voor eigen onderzoek natuurlijk best impertinente vragen stellen, niemand is verplicht deze te beantwoorden. Maar in beleid, wetgeving en het functioneren van dat wat we samendoen, wil ik deze dingen niet weten. We werken samen op basis van resultaat. En het is uiteindelijk alleen het resultaat dat telt. De blinddoek van vrouwe justitia mag weer op en de nieuwe verzuiling mag dezelfde prullenbak in als de oude. In mijn huishouden lopen mensen met allerlei opleidingsniveaus door elkaar, vullen we elkaar aan in plaats van elkaar af te vallen, en leggen we rustig complexe dingen nog een keer uit, laten we hyperactieve kinderen veel sporten in plaats van ze pillen te geven. Ik wil deze nieuwe verzuiling niet en ik wil tribaliteit alleen voor de lol. Ik fluit de wedstrijd hierbij af.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Dammen.

Dammen is een leuk spelletje, maar het is verworden tot een nieuw argument in een cultuurstrijd tussen links en rechts of wat daarvan over is. Ik heb het helaas niet over het spelletje, het gaat om constructies die water tegenhouden. Nu zijn er vele typen dammen, en de discussie gaat vooral over Dammen die zich in kleine rivieren in het middelgebergte bevinden. Grote tot de verbeelding sprekende dammen, dammen tegen zeewater, die maken geen deel uit van de nieuwe cultuurstrijd. Het zijn natuurlijk wel deze grote dammen die zoden aan de dijk zetten, oftewel water leveren in droge tijden en waterkracht in natte tijden. Maar veel kleine dammen kunnen wel degelijk ook wat waterkracht leveren, beperkte irrigatie mogelijk maken en de afvoer reguleren totdat ze vol zijn. Het nadeel van alle dammen, groot of klein, is dat ze de migratie van vissen stoppen en de natuurlijke sedimentatie van zand, silt en klei afremmen of zelfs stoppen. De migratie van vissen kan worden verholpen met zogenaamde ...

Responsibility

Imagine two brothers, one a small boy and the other almost a full grown man. If parents send these kids to school they expect the oldest brother to protect the younger one, even without explicitly mentioning this. Strength implies responsibility, even if the older brother lives through some frustrations due to a failed exam, a girl who rejected his advances or a lost football match. Frustrations in life do not free one from responsibility, and the protection of the younger brother must be given at all moments and everywhere along the route to adulthood of the kid. When countries are more populous, have more resources or are geographically easier to defend, the analogy remains valid. The USA, lying on a separate continent, with apart from Cuba, only allied neighbours, having tons of resources and an energetic young immigrant based population can be seen as a young adult. Ukraine on the other hand, was given statehood, only 25 years ago, has many resources, but is geographically a not ...

California

With the fire still raging we can see the discussion on the cause already flaming with the same intensity. This is strange. Normally after a disaster we sympathise with the dead, the people who lost loved ones and those who lost houses and other property. The last three years we start to omit this habit, and even when the disaster is striking discussions on the cause, the effectiveness of the authorities engulf our moment of mourning and empathy. This is wrong, simply because the cause of a disaster is almost always compound and complex and in the emergency phase we need all our focus on the emergency, working on who and what can be saved. Firemen were discredited while risking their lives, mayors held accountable for not interrupting foreign trips and the sexual preferences of professionals put in the open as if is relevant for their functioning. The reason for this simultaneous raging of anger with the disaster can be attributed to social media, but then, also three years ago, soci...