De opeenvolgende crises in het Natuur en Milieubeschermingsbeleid tonen aan dat het veld, opgebouwd uit nobele en gewaardeerde organisaties zoals Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten en de Provinciale Landschappen de druk van de huidige maatschappij niet meer kunnen pareren. Of het nu het omhakken van bomen gaat om de heide te laten hergroeien, het afschieten of versterven van wild zonder predatoren of het voorkomen van droogte schade door irrigerende boeren is, afzonderlijk zijn zij te klein om te anticiperen op rupsje Nooitgenoeg, laat staan om richting te geven aan de vormgeving van het land. De wilde paarden in de Oostvaardersplassen werden doodgeschoten omdat de corridor naar de Veluwe er niet kwam, de bomen langs de heide worden gerooid omdat er nauwelijks nieuw land wordt aangekocht, zodat Nederland kan voldoen aan eisen die in Internationale verdragen zijn vastgelegd en ondertekend door de Nederlandse overheid. Toch is het beeld nu ontstaat bij het publiek dat er mensen werken bi