Het vreemde van de debatten in de klimaatdiscussie is het gebruik van angst. Vanuit de wetenschap wordt, met steeds minder, mits en maren voorspelt dat het goed mis gaat bij het doorgaan met het gebruik van fossiele brandstoffen. De klimaatbeweging vertaalt dat in angstvisioenen varierend van adaptatie met veel moeite tot een totale ondergang van de beschaving. Anderzijds is er de ho, ho, ho beweging die poneert dat uitfasering van fossiele brandstof gebruik de burger veel te veel geld kost, hem zijn vrijheid, zijn brandstofauto en welvaart ontneemt en dat het allemaal zo'n vaart niet zal lopen met het klimaat. De een poneert angst voor het eind der tijden en de ander het eind van de individuele, vooral, bewegings-vrijheid. Deze twee uitersten hebben grote moeite om met elkaar te praten, demonisering en ridiculisering ligt steeds op de loer. Hun gedrag lijkt erg op de godsdienstoorlogen voorafgaand aan de renaissance. Als jouw hel niet de mijne is wordt dat een reden voor zeer into