Inmiddels vinden elektrische auto’s en zonnepanelen hun weg naar de klant. Ook worden huizen geïsoleerd en gasinstallaties vervangen door elektrische oplossingen voor verwarming en koken. Huizen en werkruimten worden geïsoleerd, zodat we sowieso minder hoeven te verwarmen of ook ’s zomer te verkoelen.
En dat doen we allemaal om een lagere energierekening te krijgen en om de atmosfeer niet te vervuilen met roet en CO2. Fijn is ook dat we minder afhankelijk worden van enge dictators, uit ervaring weten we inmiddels dat zodra ergens olie of gas wordt opgeboord waanzin mee komt uit de ondergrond. Waanzin in de vorm van grootheidswaanzin, spilzucht, misplaatste gierigheid, onderdrukking en ideologisch fanatisme. Een maatschappij blijkt beter te werken als we moeten werken voor ons brood.
Nu is die lage energierekening vooral van belang voor arme mensen, immers voor hen is het energiegebruik een percentueel belangrijkere aanslag op hun inkomen dan voor iemand die wat meer verdient. Immers koken en verwarmen van ten minste 1 kamer moeten we allemaal. Heel vreemd is daarom dat subsidies voor isolatie belandden bij rijkere landgenoten. Landgenoten die dat best zelf kunnen betalen. Verstandig zou zijn om de isolatie aan te pakken zonder aanziens des persoons, en aan te vangen in de armere buurten. In iedere gemeente is het bekend welke straten dit betreft. Men kan simpelweg de gevel isoleren, de ramen vervangen door dubbelglas en weer verder gaan naar het volgende pand, in dezelfde buurt. Feitelijk hoeft men niet naar binnen en kan het werk gedaan worden zonder administratieve rompslomp voor de bewoners. Want juist iedere subsidiemaatregel die je verzint discrimineert per definitie op de administratieve kennis van degene die gebruik wil maken van de maatregel. En arme mensen hebben minder toegang tot administratieve kennis, zowel om die in te kopen bij consultants of om er zelf wat van te begrijpen of kennissen te hebben die er chocola van kunnen maken. Voor de aanschaf van een elektrische auto kan een vergelijkbare methode worden bedacht. Stel iemand wil een kleine middenklasse auto kopen bij een dealer. Indien de aankoper geen verdere auto’s heeft kan de dealer dan een elektrisch model aanbieden voor dezelfde prijs, door het verschil te subsidiëren door de overheid en alleen voor bestuurders als het jaarlijks inkomen onder een grens ligt. Lease auto’s en SUVs kunnen best voor de volle prijs worden aangeschaft door de rijkere middenklasse, zeker nu de technologie rijp is gemaakt.
Ook zonnepanelen kunnen, zonder aanziens des persoons, op de daken van flatgebouwen worden gelegd, terwijl de elektriciteitsrekening voor alle bewoners dan omlaag kan tijdens een zonnige dag zodat iedereen dan de was gaat doen of dan zijn auto oplaadt.
Uiteindelijk leven we arm of rijk onder dezelfde atmosfeer, gebruiken hetzelfde elektriciteit netwerk en dus ook voor de rijken is het een strategisch voordeel als de armen minder rommel uitstoten, de was doen op 12 uur en helemaal als het ertoe leidt dat de armen een lagere energierekening gaan betalen en dus minder aanspraak hoeven maken op met belastinggeld betaalde hulp. Het is een win, win win, win situatie, terwijl subsidiëren van de rijken leidt tot een grotere financiële kloof en relatief veel minder schone lucht omdat de getallen van die laatste groep marginaal blijven. Echte verandering vindt plaats bij de lage middenklasse. De mensen die de panelen aanleggen, de auto’s repareren en de kabels trekken.
En dat doen we allemaal om een lagere energierekening te krijgen en om de atmosfeer niet te vervuilen met roet en CO2. Fijn is ook dat we minder afhankelijk worden van enge dictators, uit ervaring weten we inmiddels dat zodra ergens olie of gas wordt opgeboord waanzin mee komt uit de ondergrond. Waanzin in de vorm van grootheidswaanzin, spilzucht, misplaatste gierigheid, onderdrukking en ideologisch fanatisme. Een maatschappij blijkt beter te werken als we moeten werken voor ons brood.
Nu is die lage energierekening vooral van belang voor arme mensen, immers voor hen is het energiegebruik een percentueel belangrijkere aanslag op hun inkomen dan voor iemand die wat meer verdient. Immers koken en verwarmen van ten minste 1 kamer moeten we allemaal. Heel vreemd is daarom dat subsidies voor isolatie belandden bij rijkere landgenoten. Landgenoten die dat best zelf kunnen betalen. Verstandig zou zijn om de isolatie aan te pakken zonder aanziens des persoons, en aan te vangen in de armere buurten. In iedere gemeente is het bekend welke straten dit betreft. Men kan simpelweg de gevel isoleren, de ramen vervangen door dubbelglas en weer verder gaan naar het volgende pand, in dezelfde buurt. Feitelijk hoeft men niet naar binnen en kan het werk gedaan worden zonder administratieve rompslomp voor de bewoners. Want juist iedere subsidiemaatregel die je verzint discrimineert per definitie op de administratieve kennis van degene die gebruik wil maken van de maatregel. En arme mensen hebben minder toegang tot administratieve kennis, zowel om die in te kopen bij consultants of om er zelf wat van te begrijpen of kennissen te hebben die er chocola van kunnen maken. Voor de aanschaf van een elektrische auto kan een vergelijkbare methode worden bedacht. Stel iemand wil een kleine middenklasse auto kopen bij een dealer. Indien de aankoper geen verdere auto’s heeft kan de dealer dan een elektrisch model aanbieden voor dezelfde prijs, door het verschil te subsidiëren door de overheid en alleen voor bestuurders als het jaarlijks inkomen onder een grens ligt. Lease auto’s en SUVs kunnen best voor de volle prijs worden aangeschaft door de rijkere middenklasse, zeker nu de technologie rijp is gemaakt.
Ook zonnepanelen kunnen, zonder aanziens des persoons, op de daken van flatgebouwen worden gelegd, terwijl de elektriciteitsrekening voor alle bewoners dan omlaag kan tijdens een zonnige dag zodat iedereen dan de was gaat doen of dan zijn auto oplaadt.
Uiteindelijk leven we arm of rijk onder dezelfde atmosfeer, gebruiken hetzelfde elektriciteit netwerk en dus ook voor de rijken is het een strategisch voordeel als de armen minder rommel uitstoten, de was doen op 12 uur en helemaal als het ertoe leidt dat de armen een lagere energierekening gaan betalen en dus minder aanspraak hoeven maken op met belastinggeld betaalde hulp. Het is een win, win win, win situatie, terwijl subsidiëren van de rijken leidt tot een grotere financiële kloof en relatief veel minder schone lucht omdat de getallen van die laatste groep marginaal blijven. Echte verandering vindt plaats bij de lage middenklasse. De mensen die de panelen aanleggen, de auto’s repareren en de kabels trekken.
Reacties
Een reactie posten