Het is nog een beetje vroeg om de lessen te trekken uit de Corona crisis, daarnaast hebben we er waarschijnlijk ook nog geen zin in. Laat de crisis eerst maar voorbij trekken. Toch blijven er een hoop vragen liggen, vragen die we ook niet beantwoorden na de SARS crisis, de serie crisissen die onze veeteelt hebben getroffen en leidden tot het doden van miljoenen gezonde dieren. Feitelijk moeten we een verplichting hebben om na een crisis lessen te trekken en daadwerkelijke veranderingen aan te brengen in het functioneren van ons maatschappelijk verkeer.
Het begint allemaal bij het stellen van de juiste vragen. Laat ik daar maar mee beginnen:
De jacht en handel in wilde dieren staat al lang ter discussie. De jacht is een waardeloze manier op het wild in toom te houden, immers de jager gaat niet rennen achter zijn prooi. Hij schiet dus de makkelijkste prooi af en corrigeert de populatie niet. Daarna gaat hij het vlees verkopen en brengt dus voor de dieren onschadelijke virussen in aanraking met de menselijke en onze veeteelt populatie. Al jaren wordt de jacht ter discussie gesteld op bases van deze technische aspecten, zonder veel effect. De wild populatie is inmiddels in de hele wereld in crisis en omdat wild niet op onze politici mag stemmen hebben we een ander proces nodig om hen te beschermen. Dat kan alleen met veel meer juridische bescherming voor niet menselijk leven. Dierenpartijen proberen dit argument aan te kaarten, maar ja, ze krijgen het Malieveld niet vol, we weten inmiddels wie dat wel lukt.
Het stilleggen van feesten, vliegverkeer werd vooral bemoeilijkt door de economische belangen. De prevalentie van de ultra korte termijn toont aan dat onze vliegmaatschappijen, cruise maatschappijen, kortom iedereen die mensen in kleine ruimtes propt, hun eigen belang voor zelfs meer dan 2 weken niet weet te behartigen. KLM managers zullen zich nu voor hun kop slaan omdat ze niet in januari al hebben aangedrongen op strenge vliegverboden. Niemand gaat nog meer plezier terug denken aan Carnaval 2020 en in 2021 zal dat nog repercussies hebben. Stoere prinsen carnaval zullen moeite hebben met in de spiegel kijken. Het blijkt dat een complete generatie managers niet in staat is om de ultra korte termijn belangen te overstijgen. Dat dit zo massaal gebeurt betekent dat er iets grondig mis is met onze economische opleidingen. Kennelijk zitten we opgescheept met een generatie managers die het woord crisis niet begrijpt.
Gerelateerd aan dit probleem is de beschikbaarheid van ziekenhuisbedden. Onze cultuur is doordrongen van het efficiency begrip en dus wordt een bed dat niet gebruikt wordt snel wegbezuinigd. Terwijl de gezondheidszorg ook een brandweerfunctie heeft. Oftewel mensen die alleen maar wachten tot het mis gaat en dan met genoeg zijn om een essentieel verschil te maken. Het is niet alleen een verwijt naar de ziekenhuis sector, het is ook een verwijt naar onszelf. We vragen nooit hoeveel bedden hebben we beschikbaar bij een ramp. Voorbeeldje, een vliegramp kan 400 passagiers met brandwonden opleveren? Kunnen we dat aan? Nog even terug naar Italië, wat gaan we doen als de Vesuvius ontploft? 4 Miljoen Napolitanen op drift in Europa? Wat blijkt is dat we niets hebben voorbereidt. Doel ontploft, waar brengen de gevluchte Zeeuwen en Antwerpenaren onder. Er is geen plan. Vier weken geleden deed Bregman nog een poging bewustzijn bij te brengen over de kans dat West Nederland onderloopt. De gaat u maar rustig slapen, de Rijkswaterstaat waakt over ons mentaliteit, verstomde de discussie binnen een week. Het is duidelijk dat investeren in een gebied onder de zeespiegel op een dag niet meer verstandig wordt geacht door de financiële industrie. Dat bepaald uiteindelijk ons lot. Normale discussies over risico’s, hoe daar mee om te gaan, wat het kost, we willen het niet weten. De markt bepaald en een regering is niet veel meer dan, ja wat eigenlijk?
Nog even terug naar Wuhan en de twee en halve maand die we hadden om een Europees antwoord op de crisis te maken. Dat is niet gebeurd. Is dat de schuld van de Commissie, of juist van te weinig Commissie? In hoeverre heeft nationale politiek zin bij een dergelijke crisis? Op het moment dat we 1 markt maken moeten we dan niet ook 1 rampenbestrijding hebben? Hadden we daarmee de carnavaleske stommiteit van 2020 voorkomen. God weet het. God betere ons. Wat ik wel weet dat een ieder die Chinezen of Italianen lastig valt van mij de Corona mag krijgen.
- Waarom gingen we Carnaval vieren terwijl er al 6 gemeenten op 1000 km in lock down waren?
- Waarom werd het vliegverkeer niet eerder stil gelegd?
- Wat gaan we doen met de jacht en de handel in wilde dieren?
- Waarom zijn het aantal bedden in ziekenhuizen niet afgestemd op rampen scenario’s?
- Waarom is er geen draaiboek gemaakt op continentaal niveau na de uitbraak in Wuhan?
De jacht en handel in wilde dieren staat al lang ter discussie. De jacht is een waardeloze manier op het wild in toom te houden, immers de jager gaat niet rennen achter zijn prooi. Hij schiet dus de makkelijkste prooi af en corrigeert de populatie niet. Daarna gaat hij het vlees verkopen en brengt dus voor de dieren onschadelijke virussen in aanraking met de menselijke en onze veeteelt populatie. Al jaren wordt de jacht ter discussie gesteld op bases van deze technische aspecten, zonder veel effect. De wild populatie is inmiddels in de hele wereld in crisis en omdat wild niet op onze politici mag stemmen hebben we een ander proces nodig om hen te beschermen. Dat kan alleen met veel meer juridische bescherming voor niet menselijk leven. Dierenpartijen proberen dit argument aan te kaarten, maar ja, ze krijgen het Malieveld niet vol, we weten inmiddels wie dat wel lukt.
Het stilleggen van feesten, vliegverkeer werd vooral bemoeilijkt door de economische belangen. De prevalentie van de ultra korte termijn toont aan dat onze vliegmaatschappijen, cruise maatschappijen, kortom iedereen die mensen in kleine ruimtes propt, hun eigen belang voor zelfs meer dan 2 weken niet weet te behartigen. KLM managers zullen zich nu voor hun kop slaan omdat ze niet in januari al hebben aangedrongen op strenge vliegverboden. Niemand gaat nog meer plezier terug denken aan Carnaval 2020 en in 2021 zal dat nog repercussies hebben. Stoere prinsen carnaval zullen moeite hebben met in de spiegel kijken. Het blijkt dat een complete generatie managers niet in staat is om de ultra korte termijn belangen te overstijgen. Dat dit zo massaal gebeurt betekent dat er iets grondig mis is met onze economische opleidingen. Kennelijk zitten we opgescheept met een generatie managers die het woord crisis niet begrijpt.
Gerelateerd aan dit probleem is de beschikbaarheid van ziekenhuisbedden. Onze cultuur is doordrongen van het efficiency begrip en dus wordt een bed dat niet gebruikt wordt snel wegbezuinigd. Terwijl de gezondheidszorg ook een brandweerfunctie heeft. Oftewel mensen die alleen maar wachten tot het mis gaat en dan met genoeg zijn om een essentieel verschil te maken. Het is niet alleen een verwijt naar de ziekenhuis sector, het is ook een verwijt naar onszelf. We vragen nooit hoeveel bedden hebben we beschikbaar bij een ramp. Voorbeeldje, een vliegramp kan 400 passagiers met brandwonden opleveren? Kunnen we dat aan? Nog even terug naar Italië, wat gaan we doen als de Vesuvius ontploft? 4 Miljoen Napolitanen op drift in Europa? Wat blijkt is dat we niets hebben voorbereidt. Doel ontploft, waar brengen de gevluchte Zeeuwen en Antwerpenaren onder. Er is geen plan. Vier weken geleden deed Bregman nog een poging bewustzijn bij te brengen over de kans dat West Nederland onderloopt. De gaat u maar rustig slapen, de Rijkswaterstaat waakt over ons mentaliteit, verstomde de discussie binnen een week. Het is duidelijk dat investeren in een gebied onder de zeespiegel op een dag niet meer verstandig wordt geacht door de financiële industrie. Dat bepaald uiteindelijk ons lot. Normale discussies over risico’s, hoe daar mee om te gaan, wat het kost, we willen het niet weten. De markt bepaald en een regering is niet veel meer dan, ja wat eigenlijk?
Nog even terug naar Wuhan en de twee en halve maand die we hadden om een Europees antwoord op de crisis te maken. Dat is niet gebeurd. Is dat de schuld van de Commissie, of juist van te weinig Commissie? In hoeverre heeft nationale politiek zin bij een dergelijke crisis? Op het moment dat we 1 markt maken moeten we dan niet ook 1 rampenbestrijding hebben? Hadden we daarmee de carnavaleske stommiteit van 2020 voorkomen. God weet het. God betere ons. Wat ik wel weet dat een ieder die Chinezen of Italianen lastig valt van mij de Corona mag krijgen.
Reacties
Een reactie posten