De consternatie over het afhaken van GroenLinks vulde de afgelopen dagen de kranten. Met name de afdeling Groen van GroenLinks wenste dat Klaver concessies zou doen in de hoop dat hij er wat Windmolens voor terug zou krijgen. Het heeft allemaal niet zo mogen zijn.
Wat echter duidelijk bleek is dat een grote groep kiezers GroenLinks hebben gekozen voor meer verduurzaming en dat de Linkse agenda van GroenLinks hun minder interesseerde.
Feitelijk blijkt dat in Nederland ‘Groen’ een verweesde politieke stroming is, verdeeld over GroenLinks, de Dierenpartij, het D66 van Terlouw, de bewakers van de schepping van de CU en zelfs hier en daar een bezorgde VDD er die manifesten schrijft over stimulering van Groene bedrijvigheid. Het CDA heeft na het afschrijven van Aantjes eigenlijk nooit meer aantrekkingskracht gehad op mensen met oog voor verduurzaming, samen met de PVV zitten zij in een stroming die altijd bang is om geld uit te geven aan nieuwigheden. Alles blijft hetzelfde bij deze politieke stromingen, althans op het gebied van natuur, milieu en techniek. Ook de PvdA en SP hebben een haat/liefde verhouding met verduurzaming, sluiting van kolencentrales betekend voor hun toch vooral verlies aan banen. Geen cent te veel, PVV, CDA, SGP, PvdA en SP leiden aan het Zeeuws Meisje syndroom.
Het is kortom voor een kiezer die bang is voor klimaatverandering, geen producten uit aanvallend Rusland of van Arabische wahabisten wil kopen, graag gezond eet en wil genieten van andere planten dan aangeharkte bollenvelden niet gemakkelijk een politiek huis te vinden in Nederland.
De woede die Klaver over zich heen kreeg heeft te maken met het gebrek aan politieke machtsvorming door deze groep mensen.
Een verwijt dat zij, de verduurzamers, zichzelf mogen maken, met name omdat Silent Spring al in 1962 verscheen en de club van Rome en ander netjes over deed in 1972.
In vijftig jaar is wel iets bereikt; de oppervlakte wateren zijn iets schoner geworden, de katalysator maakte op de valreep de lucht minder zuur en de ozongassen uit spuitbussen en ijskasten bleken ook vervangbaar.
Maar is er ook veel niet bereikt; het statiegeld werd afgeschaft, dat leidde tot een oceaan met plastic eilanden, iedere innovatie op gebied van windmolens en zonne-energie moest zichzelf tot uit ten treuren bewijzen op efficiency, landschappelijke inpassing en wat al niet meer, de veehouderij is verworden tot een totale treurgang voor miljoenen dieren die het zonlicht nooit zien en het agrarisch landschap is uitgemergeld door een optimalisatie voor productie waarin iedere vogel die daar niet toe bijdraagt financieel moet worden gecompenseerd. Ik kan zo nog wel even doorgaan maar de treurzang culmineert natuurlijk in een angst voor zeespiegelstijging die iedere Nederlander met zich meedraagt en rationaliseert.
De reden dat de verduurzamers niet aan efficiënte machtsvorming hebben gedaan in de afgelopen 50 jaar komt omdat ze uiteenvallen in drie zeer diverse groepen die elkaar in het dagelijks leven nauwelijks tegenkomen en elkaar zo nu en dan ook verketteren zoals rekkelijken en preciezen dat pleegden te doen in godsdienstoorlogen.
De preciezen wijzen de konsumpsie (zo schreven ze dat) maatschappij rigoureus af en organiseren zich in kleine collectieven op het platteland. Groepjes artiesten of vakmensen verblijven in de stad, maar ook zij geven met name de consumptiemaatschappij de schuld en lossen onze schuld in door zelf een ‘schoon’ leven te leiden. Deze groep doet uit principe niet aan politieke machtsvorming en zal ook moeilijk tot stembusgang kunnen worden verleid. De belangrijkste Nederlandse inspirator van deze mensen is Roel van Duijn 
en voor het gemak zal ik hen aanduiden met van Duijners. Hun bijdrage aan de maatschappij bestaat uit het perfectioneren van ouderwetse landbouwmethoden en het bewaren van oude beroepen. En ondanks de haatpredikers van de Telegraaf die ze aanduiden als Gutmenschen doen ze geen vlieg kwaad.
Een grotere groep bestaat uit de verduurzamers die geloven dat de maatschappij zich kan hervormen via technologische innovaties. Deze innovaties zullen leiden tot goedkopere toegang tot informatie en energie en daardoor ook meer democratie. Mark Zuckerberg en ook de stichters van Google behoren tot deze groep en het doorzettingsvermogen van de baas van Tesla, Elon Musk spreekt tot de verbeelding. Hun kinderlijke optimisme en de daarbij horende naïviteit, met name na het misbruik van het vrije internet door criminelen, pedoseksuelen, fake news verspreiders en ISIS, maakt dat deze groep in een crisis verkeert. Zodra nieuwe techniek aanslaat duiken de donkere gekrochten van de mensheid erop en opstaan nieuwe problemen.
Deze groep mensen, de Muskianen, vindt in Nederland politiek onderdak bij de VVD en D66 maar is niet in staat om de agenda van deze partijen te domineren. De ontwikkeling van nieuwe technologieën gaat gestaag en vindt niet plaats in Nederland alleen. Voor een nationaal politicus is het dus riskant om veel aandacht aan technische industriepolitiek te geven. Daarnaast begrijpen politici techniek niet of weinig en wedden ze steevast op het verkeerde paard. Stel dat we al het geld dat we in kernenergie ontwikkeling hebben verspilt hadden geïnvesteerd in batterijen perfectionering. Hoe anders had de wereld er dan nu uitgezien.
De grootste groep verduurzamers zijn de narcisten. De mensen zijn vooral bezorgd over de invloed van het milieu op hun eigen gezondheid. Zij hebben een obsessie met lang leven en zijn het typische product van de jaren zestig. Egoïstisch, egocentrisch maar wel bezorgd om het milieu omdat een slecht milieu hun eigen levenskwaliteit kan aantasten. Ze struinen de eco-afdeling van de supermarkt af, rennen door het bos met allerhande metertjes aan hun billen en nemen de trap in plaats van de lift. Maar net als de Muskianen zullen ze het vliegtuig naar Thailand nemen om inspiratie op te doen, terwijl een van Duyner zich dan een maand lang schuldig zou voelen over alle uitgestoten CO2.
Sommige narcisten vinden onderdak bij de Dierenpartij, echter de meeste narcisten zijn weinig politiek geëngageerd en dus een grote uitdaging voor politici.
De narcisten willen beslist dat Afrikanen in Afrika blijven, ook bij oorlog en uitzichtloosheid. De wereld van een narcist draait om hen, en Afrika is erg ver weg, veel verder dan Thailand. Immers het zwarte continent brengt vrolijkheid en opzwepende muziek, maar geen verlichting en introspectie, volgens hun vooroordelen. De Muskianen denken dat het allemaal zo’n vaart niet zal lopen en dat er wellicht een paar whizzkids extra overkomen die wat moois kunnen maken. Voor hen is globalisering geen issue.
De van Duijners zullen graag de Afrikanen opvangen maar zullen wel willen dat ze teruggaan na te hebben geleerd hoe ze ecologische landbouw kunnen bedrijven. Consumptieve Afrikanen kunnen zij net zo missen als Consumptieve Nederlanders. Kiespijn.
Dat Klaver moeite heeft alle verduurzamers te vertegenwoordigen is daarom logisch, het is een dom verwijt.
De verduurzamers zullen hun verschillende levenswijzen moeten gaan ervaren als aanvullend in plaats van tegenstrijdend. Doen ze dat niet dan moeten ze niet zeuren dat Nederland het afvoerputje van Europa blijft. De politieke partijen in Nederland zijn ingebed in andere belangen dan verduurzaming.
Om verduurzaming op de politieke agenda te krijgen zullen ze hun eigen beweging moeten oprichten of een bestaande politieke partij moeten kapen. GroenLinks, de Dierenpartij en D66 kunnen alle drie object worden van deze strijd, maar aangezien deze drie partijen allemaal een jonge en sterke leider hebben zal die leider of met zeer vervroegd pensioen moeten gaan of een enorme ommezwaai moeten maken. Marianne kan een cursus elektrotechniek volgen, Pechthold naar college ecologie in zijn geliefde Wageningen en Jesse mag een weekje stage lopen in een schoonheidssalon zodat hij leert communiceren met gezellige tuthola’s.
Ze moeten wel snel zijn, nieuwe leiders lopen zich warm bij Follow me en Urgenda. En ja, het wordt nog steeds warmer.
Feitelijk blijkt dat in Nederland ‘Groen’ een verweesde politieke stroming is, verdeeld over GroenLinks, de Dierenpartij, het D66 van Terlouw, de bewakers van de schepping van de CU en zelfs hier en daar een bezorgde VDD er die manifesten schrijft over stimulering van Groene bedrijvigheid. Het CDA heeft na het afschrijven van Aantjes eigenlijk nooit meer aantrekkingskracht gehad op mensen met oog voor verduurzaming, samen met de PVV zitten zij in een stroming die altijd bang is om geld uit te geven aan nieuwigheden. Alles blijft hetzelfde bij deze politieke stromingen, althans op het gebied van natuur, milieu en techniek. Ook de PvdA en SP hebben een haat/liefde verhouding met verduurzaming, sluiting van kolencentrales betekend voor hun toch vooral verlies aan banen. Geen cent te veel, PVV, CDA, SGP, PvdA en SP leiden aan het Zeeuws Meisje syndroom.
Het is kortom voor een kiezer die bang is voor klimaatverandering, geen producten uit aanvallend Rusland of van Arabische wahabisten wil kopen, graag gezond eet en wil genieten van andere planten dan aangeharkte bollenvelden niet gemakkelijk een politiek huis te vinden in Nederland.
De woede die Klaver over zich heen kreeg heeft te maken met het gebrek aan politieke machtsvorming door deze groep mensen.
Een verwijt dat zij, de verduurzamers, zichzelf mogen maken, met name omdat Silent Spring al in 1962 verscheen en de club van Rome en ander netjes over deed in 1972.
In vijftig jaar is wel iets bereikt; de oppervlakte wateren zijn iets schoner geworden, de katalysator maakte op de valreep de lucht minder zuur en de ozongassen uit spuitbussen en ijskasten bleken ook vervangbaar.
Maar is er ook veel niet bereikt; het statiegeld werd afgeschaft, dat leidde tot een oceaan met plastic eilanden, iedere innovatie op gebied van windmolens en zonne-energie moest zichzelf tot uit ten treuren bewijzen op efficiency, landschappelijke inpassing en wat al niet meer, de veehouderij is verworden tot een totale treurgang voor miljoenen dieren die het zonlicht nooit zien en het agrarisch landschap is uitgemergeld door een optimalisatie voor productie waarin iedere vogel die daar niet toe bijdraagt financieel moet worden gecompenseerd. Ik kan zo nog wel even doorgaan maar de treurzang culmineert natuurlijk in een angst voor zeespiegelstijging die iedere Nederlander met zich meedraagt en rationaliseert.
De reden dat de verduurzamers niet aan efficiënte machtsvorming hebben gedaan in de afgelopen 50 jaar komt omdat ze uiteenvallen in drie zeer diverse groepen die elkaar in het dagelijks leven nauwelijks tegenkomen en elkaar zo nu en dan ook verketteren zoals rekkelijken en preciezen dat pleegden te doen in godsdienstoorlogen.
De preciezen wijzen de konsumpsie (zo schreven ze dat) maatschappij rigoureus af en organiseren zich in kleine collectieven op het platteland. Groepjes artiesten of vakmensen verblijven in de stad, maar ook zij geven met name de consumptiemaatschappij de schuld en lossen onze schuld in door zelf een ‘schoon’ leven te leiden. Deze groep doet uit principe niet aan politieke machtsvorming en zal ook moeilijk tot stembusgang kunnen worden verleid. De belangrijkste Nederlandse inspirator van deze mensen is Roel van Duijn en voor het gemak zal ik hen aanduiden met van Duijners. Hun bijdrage aan de maatschappij bestaat uit het perfectioneren van ouderwetse landbouwmethoden en het bewaren van oude beroepen. En ondanks de haatpredikers van de Telegraaf die ze aanduiden als Gutmenschen doen ze geen vlieg kwaad.
Een grotere groep bestaat uit de verduurzamers die geloven dat de maatschappij zich kan hervormen via technologische innovaties. Deze innovaties zullen leiden tot goedkopere toegang tot informatie en energie en daardoor ook meer democratie. Mark Zuckerberg en ook de stichters van Google behoren tot deze groep en het doorzettingsvermogen van de baas van Tesla, Elon Musk spreekt tot de verbeelding. Hun kinderlijke optimisme en de daarbij horende naïviteit, met name na het misbruik van het vrije internet door criminelen, pedoseksuelen, fake news verspreiders en ISIS, maakt dat deze groep in een crisis verkeert. Zodra nieuwe techniek aanslaat duiken de donkere gekrochten van de mensheid erop en opstaan nieuwe problemen.
Deze groep mensen, de Muskianen, vindt in Nederland politiek onderdak bij de VVD en D66 maar is niet in staat om de agenda van deze partijen te domineren. De ontwikkeling van nieuwe technologieën gaat gestaag en vindt niet plaats in Nederland alleen. Voor een nationaal politicus is het dus riskant om veel aandacht aan technische industriepolitiek te geven. Daarnaast begrijpen politici techniek niet of weinig en wedden ze steevast op het verkeerde paard. Stel dat we al het geld dat we in kernenergie ontwikkeling hebben verspilt hadden geïnvesteerd in batterijen perfectionering. Hoe anders had de wereld er dan nu uitgezien.
De grootste groep verduurzamers zijn de narcisten. De mensen zijn vooral bezorgd over de invloed van het milieu op hun eigen gezondheid. Zij hebben een obsessie met lang leven en zijn het typische product van de jaren zestig. Egoïstisch, egocentrisch maar wel bezorgd om het milieu omdat een slecht milieu hun eigen levenskwaliteit kan aantasten. Ze struinen de eco-afdeling van de supermarkt af, rennen door het bos met allerhande metertjes aan hun billen en nemen de trap in plaats van de lift. Maar net als de Muskianen zullen ze het vliegtuig naar Thailand nemen om inspiratie op te doen, terwijl een van Duyner zich dan een maand lang schuldig zou voelen over alle uitgestoten CO2.
Sommige narcisten vinden onderdak bij de Dierenpartij, echter de meeste narcisten zijn weinig politiek geëngageerd en dus een grote uitdaging voor politici.
De narcisten willen beslist dat Afrikanen in Afrika blijven, ook bij oorlog en uitzichtloosheid. De wereld van een narcist draait om hen, en Afrika is erg ver weg, veel verder dan Thailand. Immers het zwarte continent brengt vrolijkheid en opzwepende muziek, maar geen verlichting en introspectie, volgens hun vooroordelen. De Muskianen denken dat het allemaal zo’n vaart niet zal lopen en dat er wellicht een paar whizzkids extra overkomen die wat moois kunnen maken. Voor hen is globalisering geen issue.
De van Duijners zullen graag de Afrikanen opvangen maar zullen wel willen dat ze teruggaan na te hebben geleerd hoe ze ecologische landbouw kunnen bedrijven. Consumptieve Afrikanen kunnen zij net zo missen als Consumptieve Nederlanders. Kiespijn.
Dat Klaver moeite heeft alle verduurzamers te vertegenwoordigen is daarom logisch, het is een dom verwijt.
De verduurzamers zullen hun verschillende levenswijzen moeten gaan ervaren als aanvullend in plaats van tegenstrijdend. Doen ze dat niet dan moeten ze niet zeuren dat Nederland het afvoerputje van Europa blijft. De politieke partijen in Nederland zijn ingebed in andere belangen dan verduurzaming.
Om verduurzaming op de politieke agenda te krijgen zullen ze hun eigen beweging moeten oprichten of een bestaande politieke partij moeten kapen. GroenLinks, de Dierenpartij en D66 kunnen alle drie object worden van deze strijd, maar aangezien deze drie partijen allemaal een jonge en sterke leider hebben zal die leider of met zeer vervroegd pensioen moeten gaan of een enorme ommezwaai moeten maken. Marianne kan een cursus elektrotechniek volgen, Pechthold naar college ecologie in zijn geliefde Wageningen en Jesse mag een weekje stage lopen in een schoonheidssalon zodat hij leert communiceren met gezellige tuthola’s.
Ze moeten wel snel zijn, nieuwe leiders lopen zich warm bij Follow me en Urgenda. En ja, het wordt nog steeds warmer.
Reacties
Een reactie posten